06 november 2010

Ik zen gaan mediteren

Ik heb ontdekt dat ik al een hele tijd een vaak gebruikt Zen symbool in mijn woonkamer heb hangen. Twee jaar geleden kocht ik een deurgordijn in 't Japanse winkeltje omdat ik verstomd was door de kracht van de ensō, Japans voor 'cirkel'. In die periode hadden aap en ik de deur open gezet voor een zwangerschap. Volgens Wikipedia betekent deze cirkel voor zenboeddhistische schilders het moment waarop de geest vrij is waardoor schepping kan ontstaan. Dat verklaart wellicht waarom mijn vader later verrast vroeg of ik die decoratie had gekocht naar aanleiding van mijn zwangerschap.


Terugkijkend, was dit een van de stapstenen die ertoe hebben geleid dat ik me twee weken geleden heb ingeschreven voor een introductiecursus zenmeditatie. Dat leek ineens zo vanzelfsprekend. Tijdens de eerste les, maakte ik kennis met de ruimte (zendo), het zitten (zazen) en de andere cursisten. Het voelde vertrouwd  aan en tegelijk nieuw om een les te volgen waarin alleen ervaren belangrijk is en niet het begrijpen of kennisnemen.

23 oktober 2010

Muts met een staartje

Oh dacht ik, een SWAP, dat kan ik ook. De regels zijn eenvoudig: ik trek een lootje en maak voor de mama en haar kindje een cadeautje. Ik koos ervoor om een vissenmuts en handwarmers te breien.

Anderhalve maand lijkt lang, maar toch was ik net op tijd klaar voor het verzenden. Ja, maar dat lag niet per se aan de deadline. Wel aan het feit dat ik door telkens de tel kwijt te raken, de ene handwarmer zo'n vier keer opnieuw gebreid heb. En ik moet toegeven: ik kreeg er lekker warme handen van.


Foto © Daan Kogelmans

Een SWAP is plezant. Op het moment dat ik echt uitgekeken was op mijn werkstukken, mocht  ik ze namelijk opsturen en werd er iemand anders heel blij van.


En dan vol spanning wachten op wat iemand voor mij had gemaakt. 

Een omkeerbare zak, een luieretui, een naaietui en een drakenmuts.

Dit kwam  in één envelop(!) binnen en het was feest.

19 oktober 2010

Zoef zoef courgette


Oftewel: snelle courgettesoep, een tip uit het Grote vegetarische kookboek.

Ik heb nodig: zoveel courgette als ik wil, 1 of 2 teentjes knoflook, een ui, een eetlepel olijfolie, een beetje groentebouillon (ik gebruik die van A.Vogel) en zout en peper naar smaak.

Wat gebeurt er dan? Ik snipper de ui fijn, en pers of hak de knoflook. Dit gaat in de pan met de olijfolie. Na een minuutje doe ik er de geraspte courgette bij, nog een minuutje later volgt zoveel water tot de courgette net onder staat (maak het zo waterig of zo dik als je zelf wil natuurlijk) en de bouillon. Vijf minuten goed doorwarmen en je kan de soep opdienen. Euh, opeten bedoel ik natuurlijk.

Waarom is deze soep een goed idee? Je hebt weinig ingrediënten nodig, ze is snel klaar, ze smaakt goed en ziet er verrassend uit.

03 oktober 2010

Ik zen naar de duinen geweest

In de eerste post op dit blog bejubelde ik de doelloosheid. Dat betekent overigens niet dat ik nooit een doel heb. Al een tijdje sluimerde het idee om een keertje in de duinen te gaan wandelen met Zee in de draagdoek. Gisterochtend was er plots het gevoel: dat gebeurt vandaag! En als het zo goed voelt, dan valt ook alles op zijn plek. 


Met het doel om door de duinen vanaf Overveen naar de zee te wandelen, liepen we naar buiten en daar kwam onze tram voorgereden. In het station bleek net een trein te vertrekken en in Haarlem, jawel, stond de bus klaar. Voor de wandeling aten we een lekker broodje in het bezoekerscentrum de Zandwaaier en we besloten dat het een goede plek is voor kindjes. 


Om 12u begonnen we de wandeling en precies anderhalf uur later waren we aan het strand, waar de zon scheen ! Zee begroette de zee enthousiast, maar werd toch afgeschrikt toen het schuim over zijn voeten rolde. De vliegers bleef hij echter prachtig vinden. We dronken wat in het niet zo vriendelijke Parnassia paviljoen (dure en vieze wc's, verschoontafel ter hoogte van mijn schouders, geen mogelijkheid tot het vullen van onze recente duurzame aankoop met kraanwater, zelfs niet na het kopen van een consumptie) . Waarschijnlijk gaan ik en een paviljoen niet goed samen. Daarna gingen we met een fijne en afwisselende route weer naar het beginpunt. Onderweg zwaaide Zee naar het groepje aalscholvers in de vogelvijver en wierp hen zelfs kusjes toe. In totaal heb ik zo'n tien km gewandeld met Zee van iets meer dan 10 kilo op mijn rug in de Girasol Kameleon en ik heb nergens last van vandaag. Hoogstens een beetje een moe gevoel in mijn bovenbenen. 


Doel gehaald! Omdat ik het doel alleen maar als een soort wens had en het op mij af heb laten komen, terwijl ik op elk moment bereid bleef om een volledig andere kant op te gaan.

26 september 2010

Wervelmuts

Het internet is een fantastische plek om op zoek te gaan naar ideeën voor handwerk. Ik kan uren patronen bekijken en me achteraf realiseren dat ik beter iets had gemaakt in die tijd. Soms heb ik echter alleen een goede aanleiding nodig voor een nieuw werkstuk en de nakende geboorte van Sylvan was mijn invitatie om de Swirl uit te proberen.
Omdat ik zowel voor het garen als voor het patroon viel, heb ik een bolletje Mini Mochi besteld. Ik heb er een hele tijd over gedaan om de kleur te kiezen, die uiteindelijk toch heel anders blijkt dan op het scherm. Ik had zorgvuldig iets gekozen waar ik geen roze in terugvond (uhu, zie jij ook wat ik zie?)
Enfin, het garen is van Australië via een webwinkel in Engeland, naar bij mij thuis gereisd en direct op de naalden gezet.


Wat heb ik geleerd?
1. Hoe je een i-cord of idiot-cord breit. Ik ben nog op zoek naar de Nederlandse vertaling hiervan, dus als iemand dat weet, laat een reactie achter!
2. Het is altijd de moeite om op zoek te gaan naar de juiste dikte van naald. Voor dit patroon was maat 4 echt te los en maat drie was te smal geweest.
3. Breien is niet zo moeilijk, maar oplettendheid en geduld zijn goud waard. Omdat ik het patroon niet goed gelezen heb, maakte ik de minderingen door twee steken samen te breien in plaats van zoals het in het patroon staat. Resultaat is nu dat ik oogjes heb in plaats van een mooie ribbel. Aha. Dat had ik eigenlijk kunnen weten. Maar weet je? Ik vind het eigenlijk best een geslaagde muts !

Of Sylvan er blij mee zou zijn, weet ik niet. Misschien laat ik het aan hem over om te beslissen. Eventueel verzin ik wel een ander kraamcadeau en hou ik dit mutsje zelf. Ik ben er eigenlijk stiekem al een beetje verliefd op. Ssshh. Meer details over patroon en garen vind je op Ravelry. (De muts heeft al bestemming gevonden: ze gaat naar Caitlin)

22 september 2010

Panch Phoran

Vandaag gebruikt uit de groentetas: 1 bloemkool, 250 gr. tomaten

Deze week heb ik een streekgroentetas. Omdat ik nooit veel inspiratie heb voor het bereiden van bloemkool en niet echt enthousiast wordt van eindeloze bloemkool-met-notenschotels, zocht ik naar een verfrissend recept. En dat heb ik hier gevonden, samen met een schat aan andere overheerlijke recepten.



Helemaal enthousiast word ik wanneer ik een nieuw specerijenmengsel kan testen. Voor het Bengaalse Panch Phoran bleek ik overigens alle ingrediënten al in de kast te hebben staan: fenegriekzaad, venkelzaad, nigelle zaad, komijn, mosterzaad.



De bloemkooldhal is heerlijk en verslavend! 
Het is de eerste keer dat ik dhal maakte zonder korianderzaad en ik miste het niet. Panch Phoran is heerlijk zacht en fris. 
Mijn versie van het recept is niet zuiver plantaardig, want ik verving de koolzaadolie door ghee, voor de smaak.
Dit gerecht komt hier vaker op tafel en bloemkool behoort niet meer tot de gemeden groenten vanaf nu.

18 september 2010

Zeewaarts

Ik zen naar de cinema geweest. En dat was lang geleden. Van voor Zee geboren werd. En laat deze film nu net: naar zee heten (Alamar). En zee dat er te zien was! Zo overweldigend dat ik gezworen had dat ik de vislucht in mijn haar had. Dat één van de hoofdpersonen vijf jaar was en in een witte motorboot meevoer terwijl zijn vader met een nylondraad en haak barracuda's uit het water viste, hielp natuurlijk mee de herinneringen op te halen. Ik, zes jaar op een blauwe oceaan, in een witte boot met een vader die barracuda's, ... Maar ik raak afgeleid. De film kwam binnen op een niveau dat niet dat van de gedachten was. Hij legde niets uit, pretendeerde ook niet allerlei onderliggende of verborgen betekenissen te hebben en toch kwam ik verzadigd buiten. Het was dus ook geen nietszeggend plaatje van drie mannen op zee. Blijkbaar. Ik kan me wel voorstellen dat hij een prijs won eerder dit jaar. Ik kan me ook helemaal voorstellen dat heel wat mensen teleurgesteld zijn bij het zien van deze film. Een aantal mensen in de zaal gisteren probeerde wel te volgen met de gedachten en mompelde halfluid: 'oh, schubjes', 'hihi, een kakkerlak', 'oh nee, een krokodil'. De natuur maakt indruk met haar onthutsende eenvoud.

09 september 2010

Wortel en venkel

Gisteren nog gebruikt uit de groentetas: 2/3de bos wortelen.

Snel Moeder gevraagd om haar heerlijke worteltjesrecept. :

Voorbereiding: hak de worteltjes in fijne maantjes of reepjes (nog het liefste met zo'n heel scherp Japans hakmes), voeg er fijngesneden venkelrokken (of stelen van snijbiet) bij samen met ui in dunne ringen.

Bereiding: laat in een pan met dikke bodem een beetje olie heet worden: schroei hierin de gesneden groenten dicht, waarna je afblust met umezu (kan vervangen worden door een zoete azijn of mirin) om de zoete smaak van de groenten naar boven te halen. Doe er nu een bodempje water en wat steranijs bij. Een kwartiertje op laag vuur laten garen en smullen maar ! Ik serveerde het gisteren met in groentenbouillon gekookte gort en kalfsworst.

Geen foto's deze keer, maar geloof me: het is een mooi én lekker gerecht.

08 september 2010

Hummus

Vandaag gebruikt uit de groententas: 1 rode biet.
Zelfgemaakt broodbeleg is zo lekker en je kan eindeloos variëren. Om de grijze dagen wat kleur te geven heb ik in dit huis van hummusverslaafden een variant gemaakt: bietenhummus.
Kikkererwten, gekookte biet, citroen, tahin, knoflook, komijn en olijfolie in de blender en ziedaar wat een feest: 

07 september 2010

Rode soep

Deze week heb ik weer een groentetas. Zo eten we seizoensgroenten en ben ik uitgedaagd om nieuwe recepten te proberen. Deze week zat er in: 500 gr. gekookte bieten, een bos wortelen, twee preien, een stronk bleekselderij, appelen en sinaasappelen. 

Vandaag gebruikt uit de groentetas: 1 gekookte biet, schil van een sinaasappel

 Het recept voor rode bieten-boterbonensoep komt uit de Soepbijbel.
Je hebt nodig: olie, ui, karwijzaad (ik vervang het door komijn), geraspte sinaasappelschil, geraspte gekookte bieten, runderbouillon, boterbonen, wijnazijn, zure room en eventueel fijngehakte peterselie om te garneren.


Het resultaat na een kwartiertje is een soort vereenvoudigde versie van borsjtsj. Smakelijk ! De sinaasappel wordt versterkt door de azijn en geeft een ongewone smaak voor wie gewend is aan groentebouillon, peper en zout in de soep. Verrassend maar erg lekker vond ik. Zee heeft het recept goedgekeurd, maar Aap is nog steeds geen liefhebber van bietjes.

03 september 2010

Zelf ontspannen


Klaproos, een mei tai van bymama, mocht een weekje bij ons logeren op voorwaarde dat we een actiefoto met als thema 'natuur' maakten. Niet moeilijk denk je. Een week is rap voorbij, zeg ik u. 
Dus. Ik had nog een paar uur, het Vondelpark als locatie en geen fotograaf. Om dat laatste op te vangen zou ik met mijn liefste Vlaamse accent tien voorbijgangers vragen om een fotootje te nemen.
Ha, het eerste verliefde stelletje deed het met liefde (wat wil je?). Achteraf bleken mijn ogen dicht te zijn op de foto. De volgende voorbijganger stelde zich heel Amsterdams op. Hij keek me spottend aan en deed vervolgens alsof het gegons in zijn hoofd zo luid was dat hij geen idee had van wat ik vroeg. Toen was mijn goesting eigenlijk al over en heb ik maar zelf ontspand. Het resultaat is erg grappig vind ik. De kans dat ik Klaproos win, gering. Hoewel het een van mijn favoriete bloemen is, mag deze best ergens anders wonen. Als drager doet ze het uitstekend, maar voor mijn smalle schouders is ze eigenlijk iets te breed.



20 augustus 2010

Haver graag

De vlokketaart is zonder twijfel het favoriete recept uit mijn kindertijd. Hoewel ik deze hartige taart met havermout bereid, denk ik dat het oorspronkelijke recept van mijn ouders' vrienden met havervlokken werd gemaakt. Die versie is dan droger en een beetje krokant. De mijne is een beetje plakkerig en je kan er groenten in stoppen om de havermoutsmaak te breken, maar ik eet ze nog steeds het liefste puur.


Ik verzamel een halve kilo havermout, 150 gram kwark (platte kaas), twee eetlepels olijfolie, één ei, twee of drie eetlepels gedroogde groene kruiden, wat peper, een flinke scheut sojasaus, melk, 200 gr. geraspte kaas, boter en één grote ui of twee sjalotten.




 Ik meng de gesnipperde ui of sjalot met de havermout, het ei, de olie, de peper, de sojasaus, de helft van de geraspte kaas en de kwark in een kom. Ik voeg melk toe tot het een smeuïg mengsel is. Ik kruid het flink met gedroogde groene kruiden (zoals daar zijn tijm en oregano of een mengsel Italiaanse of Provençaalse kruiden).




Ik vet een taartvorm in met boter en stort het mengsel erin. Ik duw alles plat met een vork, bestrooi het met de rest van de geraspte kaas en laat het in een voorverwarmde oven ongeveer 45 min. bakken op 200 °C (als ik er in prik, mag er wat deeg aan de vork hangen, maar niet een hele klont).

Ik serveer de vlokketaart warm of koud met een beetje ketchup en rauwkost. Of ik neem hem mee als bijdrage aan een grote picknick zoals vandaag.

08 augustus 2010

Geen (zelf)gekneed brood

't Is er eindelijk van gekomen om zelf brood te bakken! Dacht je net als ik dat dat veel tijd kost? Dan had je gelijk, maar met het no-Knead Bread kan je in die tijd ook nog lekker gaan slapen, weer wakker worden om je kindje te troosten, woelen, terug in slaap vallen, (en dat nog zo'n drie keer), geeuwend opstaan, koffie zetten, pap koken, ontbijten, kindje in kleren wurmen, man en kind uitzwaaien, stofzuigen, douchen, mails en sociale netwerken checken, blog updaten, wasje draaien én ophangen... en dat zal het zowat zijn. Tegen dan ruikt het hele huis naar versgebakken brood en is het lunchtijd.



Die gluten die mijn brood lekker elastisch en samenhangend maken, vormen zich blijkbaar helemaal alleen als ik maar geduld heb. Vet, suiker en verwoed gekneed zijn niet nodig. Zout wel en meer dan in het recept staat volgens Aap. 




Bij twee pogingen met verschillend meel, kreeg ik een heerlijk krokant brood met luchtig en vochtig kruim. En dat met enkel meel, water en een mespuntje gist.

06 augustus 2010

Zonnezakje

Zee heeft een pyamazak.'s Nachts is dat dus een kannie-morgen-nog-wel-weer-aan-kledingzak. Uit gemakzucht heb ik me als onervaren naaister, aan het handje laten leiden door Dana. Het stofje was nog over van de speelgoedzak en komt uit Juttersdok.

 Heb je weleens afgevraagd hoe de onderkant van veel van je tassen in elkaar gezet wordt? Het is zo simpel dat als je dat wel had gedaan, je er wellicht zelf was opgekomen.

 

04 augustus 2010

Baharat

De keuken geurt naar... specerijen, of in het Arabisch: baharat (meervoud voor bahar: specerij). Dit mengsel is onmisbaar voor de keuken in heel wat landen rond de Middellandse Zee. Ik maakte een basismengsel uit Het complete rijstkookboek, maar met een zoekmachine vind je zo een heleboel lokale varianten en familierecepten.






Wat je hier ziet:  korianderzaad, zwarte peperkorrels, kaneel, kruidnagel, komijnzaad, kardamomzaad, muskaatnoten en paprikapoeder (en het blauwe bordje dat 50 cent kostte bij de kringloopwinkel).



Na het malen is mijn baharat een beetje zout van Zee's tranen. Hij kan niet tegen het geluid van de molen.

Nu de baharat klaar is, kunnen we de volgende weken weer smullen van :


Aaps couscous

Verzamel: een paprika (rood of geel); een courgette; een flinke eetlepel baharat; een bakje mager rundergehakt; een kopje passata (gezeefde tomaten); een ui; een blikje kikkererwten; pijnboompitten; olijfolie; zout en couscous.

Acties: pijnboompitten roosteren, ui snipperen, paprika en courgette in blokjes snijden, gehakt kruiden, kikkererwten laten uitlekken en couscous laten wellen.

De rest spreekt ook voor zich: olie in de pan, gesnipperde ui daarbij, gekruid gehakt erbij, groenten toevoegen, passata, baharat, kikkererwten en pijnboompitten er onder mengen.

Geniet !


Voor dé mama is er ook nog een potje.

31 juli 2010

Goal!

She who has no goal, is free to live now and achieve anything

Eindelijk doelloos.
Het durven toegeven dat ik me vasthield aan mijn doelen omdat ik niet wist wat ik anders zou moeten, was misschien wel de grootste stap. Daarna bleek dat ik helemaal niet de som van mijn doelen was. En nu heb ik eindelijk ruimte om er te zijn. Dat is genoeg.
En blijkbaar ga ik er niet minder door doen, tenzij misschien minder tijd ver-doen.