02 februari 2011

Woordeloze woensdag



Woordeloze woensdag, een concept van Mamablogs

en toen?

Drie maanden stilte. Na het vorige bericht zou je bijna denken dat ik op meditatieretraite ben geweest. Niets daarvan. De introductiecursus zenmeditatie heb ik ook niet afgemaakt. Maar ik heb er wel wat van geleerd. De kracht van het ritueel .Waarom ik wél aan rituelen hecht. Eigenlijk schaamde ik me er altijd een beetje voor en weet het aan mijn dromerige aard en hang naar het mysterieuze. Toen de leerkracht van de introductiecursus de zin van de rituelen wegwuifde met de uitleg dat ze er enkel waren als gevolg van de monastieke ontstaansgeschiedenis van zazen, voelde ik dan ook een weerstand opkomen. Enkele dagen bleef het sudderen in mijn gedachten en ik besloot uiteindelijk dat ik rituelen wel belangrijk vond. Omdat het vastliggende en repetitieve karakter ervan een rust meebrengt die welkom is voor wat voor wat volgt in de meditatie. Daarna las ik dit artikel, wat mooi aansluit bij deze gedachte. Vooral volgende passage verwoordt goed wat ik belangrijk vind in het ritueel: De handeling wordt zo ‘zinloos’ mogelijk uitgevoerd, om ruimte te scheppen voor iets anders. [...] Tegenwoordig is iedereen bezig met het verruimen en verhogen van het bewustzijn. In het ritueel wordt het bewustzijn juist beperkt en ‘onschadelijk gemaakt’, om ruimte te maken voor instinctieve krachten. (André van der Braak)