Kweeperen in mijn keuken, dat brengt me in een zonnige, blije stemming, met een vleugje weemoed erin. Er staat hier nu al een week een kratje te geuren. Voor het eerst in mijn leven zal ik er zelf gelei van moeten maken.
Eerst heb ik tips gevraagd aan Moeder. Daarna recepten bekeken op Okke's kweeperensite. En passant ook nog wat gelezen over de medicinale eigenschappen en over de mythologie van kweeperen.
Eerst heb ik tips gevraagd aan Moeder. Daarna recepten bekeken op Okke's kweeperensite. En passant ook nog wat gelezen over de medicinale eigenschappen en over de mythologie van kweeperen.
Langzaamaan werd het te volgen parcours zichtbaar: stap één: was de kweeperen en ontdoe ze van hun schattige donslaagje. Stap twee: hak ze in stukken. Het klokhuis hoeft niet verwijderd te worden, want in de pitten zit het meeste pectine. Stap drie: doe ze in een pan en zet ze ruim/net onder water. En dan... beginnen de keuzes: een half uurtje koken, tot ze uit elkaar vallen of tot je vloeibare moes hebt? Laat ik het mengsel daarna een nacht staan, of hang ik het in een kaasdoek, met of zonder erin te knijpen?
Ik heb ze gekookt tot ze zacht waren, maar nog niet uit elkaar vielen (ongeveer een half uur). Daarna heb ik ze in een kaasdoek gehangen, en ik heb er stiekem al wat in geknepen. Ongeduld is mijn persoonlijke touch aan het recept geworden.
Ik heb ze gekookt tot ze zacht waren, maar nog niet uit elkaar vielen (ongeveer een half uur). Daarna heb ik ze in een kaasdoek gehangen, en ik heb er stiekem al wat in geknepen. Ongeduld is mijn persoonlijke touch aan het recept geworden.
Stap vier: na het toevoegen van de juiste hoeveelheid suiker (dat is dus op gevoel, want ook hierover zijn de meningen verdeeld), moet ik weer kiezen: inkoken tot gelei, maar dan komt het erop aan het geleermoment niet te missen, of laten geleren door toevoeging van pectine (marmello) of agar-agar. Mijn voorkeur is uitgegaan naar de agar-agar. Om eerlijk te zijn had ik het bindmiddel nog nooit gebruikt. Met een wilde gok haalde ik een beetje sap uit de pan om daar eerst het agar-agarpoeder in op te lossen: fout ! Het mengsel stolde heel snel en toen ik het in al mijn wijsheid zo in de pan gooide, dreven er allemaal dikke klonters in mijn mooie pan kweeperensap. Oeps.
Ik heb ze er min of meer uit kunnen 'duwen' en vanmorgen stonden toch vier potjes kweeperengelei te blinken op mijn aanrecht. Troebel, maar heerlijk van smaak ! Ik ben wel benieuwd of de gelei stijf blijft, want een van de van de nadelen van agar-agar is dat het ook snel weer zijn gelerende eigenschap verliest. Misschien hou ik na een paar dagen misschien alleen wat potjes siroop over.
