18 september 2010

Zeewaarts

Ik zen naar de cinema geweest. En dat was lang geleden. Van voor Zee geboren werd. En laat deze film nu net: naar zee heten (Alamar). En zee dat er te zien was! Zo overweldigend dat ik gezworen had dat ik de vislucht in mijn haar had. Dat één van de hoofdpersonen vijf jaar was en in een witte motorboot meevoer terwijl zijn vader met een nylondraad en haak barracuda's uit het water viste, hielp natuurlijk mee de herinneringen op te halen. Ik, zes jaar op een blauwe oceaan, in een witte boot met een vader die barracuda's, ... Maar ik raak afgeleid. De film kwam binnen op een niveau dat niet dat van de gedachten was. Hij legde niets uit, pretendeerde ook niet allerlei onderliggende of verborgen betekenissen te hebben en toch kwam ik verzadigd buiten. Het was dus ook geen nietszeggend plaatje van drie mannen op zee. Blijkbaar. Ik kan me wel voorstellen dat hij een prijs won eerder dit jaar. Ik kan me ook helemaal voorstellen dat heel wat mensen teleurgesteld zijn bij het zien van deze film. Een aantal mensen in de zaal gisteren probeerde wel te volgen met de gedachten en mompelde halfluid: 'oh, schubjes', 'hihi, een kakkerlak', 'oh nee, een krokodil'. De natuur maakt indruk met haar onthutsende eenvoud.

1 opmerking:

Ruth zei

Hele leuke film! Ik zag hem afgelopen zomer in Brussel, maar mijn gezelschap vond er ook maar niks aan ;) Blij dat jij hem ook graag gezien hebt! Ruth